Een maand verder

Lieve allemaal,

Ik geloof dat het weer tijd is om een verslag te schrijven.(Heel spontaan, na een aantal vragen wanneer ik weer zou schrijven!)

Alweer een maand onderweg, dat gaat echt wel heel snel! Afgelopen 2 weken waren redelijk druk met school aangezien de eerste deadline zich aandiende. We moesten ons voorbereiden op een client meeting en meerdere lessen. We hebben deze module als onderwerp Coca-Cola, en dat is zo ongeveer ook het enige wat je qua frisdrank hier kunt drinken. Dus ik denk dat na deze 10 weken bali cola even een no-go is!
We hebben die week weer een conferentie centrum bezocht, gigantisch groot! Gecombineerd met een hotel waar je ongeveer 500 dollar per nacht betaald. Het is alleen totaal niet te vergelijken met Europa. Hoe mooi het er ook uit ziet, zodra er heel veel regen valt wil het hier en daar nog wel eens flink gaan lekken, wat opgelost wordt door er andere platen tegen aan te plakken. Of een laagje wit plamuur erover heen te gooien. Uiteraard zijn dat details die bijna niet opvallen als je wordt overweldigd door de hoogte en grootte van het gebouw en de kamers maar ik zag het wel :-)
We hebben hier ook les, genaamd cultural sensitivity. Hoe jij je aanpast in een andere cultuur. Normaal gesproken kom je aan in een ander land en dan zit je in je 'honeymoon stage' dan is alles leuk en mooi en vervolgens beland je in een andere fase waar je helemaal gek word van alles om je heen en je het niet meer leuk vind. Je zou het ook in een lijn grafiek kunnen tekenen. Helaas pindakaas voor de docent, dat deze theorie voor mij niet opging! Als we het alleen over cultuur hebben en niet over hoe ik me voelde dan komt het wel redelijk overeen want vorige week werd ik helemaal gestoord van al die indo's. Alles gaat zó langzaam, verschrikkelijk. Hou er rekening mee dat je een half uur in de kassa rij kan staan met maar 1 klant voor je en dan ben je nog niet eens aan de beurt. Gruwelijk vervelend, maar gelukkig uit die fase zijn we ook weer gekropen en nu besef je ineens hoe gewoon alles is. Hoe gewoon het is om een zwembad onder je balkon te hebben, hoe het verkeerd kris kras door elkaar gaat en dat het normaal is om een uur op je eten te wachten.

Afgelopen weekend hebben we een tripje gemaakt naar Nusa Lembongan. Een eilandje dat bij Bali hoort. We gingen er heen met de public boat, en toen ik dat ding zag moest ik eventjes slikken. Normaal sta ik op de boot van pieter en louise al panisch te gillen maar dit keer kon ik me redelijk rustig houden zelfs op het gammele bootje. (zal een foto toevoegen) En ik vergat helemaal dat ik op zo'n bootje zat toen ik een groep wilde dolfijnen zag zwemmen! Dat is wel heel gaaf om te zien hoor, hoe ze boven het water springen. Aangekomen op het eiland moesten we door het water heen lopen om het bootje uit te kunnen en stonden daar al 20 vrouwtjes klaar die eten kwamen halen van het bootje, aangezien spullen daar ook met dit soort bootjes heen worden gebracht. We werden opgewacht door een meneer die ons in een ander bootje naar ons hotelletje bracht. Voor €4,35 per nacht hoef je natuurlijk niet echt iets te verwachten van zo'n hotel, en dat was ook zo haha. Man wat heb ik me vies gevoeld brr.. zelfs al had je gedoucht dan stonk je haar nog naar vies water. Maar goed, we zijn gelijk die dag op scooters het eiland gaan verkennen. Er is daar een bekende brug, een vrij lange waar je alleen met de scooter overheen kunt en als je er overheen gaat hoor je alle plankjes rammelen. 'Das war so geil' heb ik wel 10 keer gehoord. (Even ter informatie ik was met alleen maar duiters dus mijn duits gaat flink vooruit.)
We hebben de middag doorgebracht op een strandje waar de golven mega hoog waren en waar we konden afkoelen in een infinity pool. Zie foto's ;-) Daar is absoluut geen verdere uitleg bij nodig!

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om te gaan snorkelen, ja alweer! Maar voor we vertrokken heb ik een super lekker ontbijt gehad, een pannenkoek met heel veel fruit, yoghurt en honing! Daarna zijn we met een bootje de zee op gegaan naar mooie plekjes en daar de boot uit springen om te snorkelen. Misschien klinkt het heel ongeloofwaardig maar ik heb het echt gedaan, ook al begon het keihard te regenen en waaien! Svea en ik keken elkaar angstig aan aangezien de boot alle kanten op schommelde en het súper koud was. De man schreeuwde zo ongeveer dat we echt het water in moesten daar was het veel warmer. Dus toen maar gesprongen en wauw, zodra je onder water bent heb je niks meer in de gaten van de regen of storm. Ik heb zoveel mooie soorten vissen gezien! Niet te beschrijven.. Ik kreeg een stukje koek in m'n handen geduwd en voor ik het in de gaten had werd ik omringd door tientallen visjes die uit mijn hand aan het happen waren. Ook hier zijn foto's van met een onderwater camera, maar die kan ik helaas nog niet laten zien. Zo zijn we naar verschillende plekjes gevaren en het laatste plekje was vrij ondiep, waardoor je het koraal heel goed zien.

Die dag is het niet meer opgehouden met regenen, toen we gedoucht en wel klaar waren om een stukje over het eiland te lopen begon het echt te stormen. Helaas pindakaas was daarom ook alles zeiknat. Meestal maak je je er niet zo druk om omdat je weet dat de zon daarna weer schijnt en het wel zal drogen maar het is blijven regenen, de hele nacht door. Dus zondag ochtend zijn we vertrokken met natte spullen en een zwaar verlangen naar de douche in ons eigen hotel. Om het weekend gezellig af te sluiten zijn we gister bij een 'italiaan' gaan eten. Moet toegeven, die pizza was best wel heel lekker! Even wat anders dan alle rijst en noodels!

Vandaag heb ik eerst knock-out gelegen van aspirine hier, onvoorstelbaar. Al neem je hier een aspirine of hoestdrank je ligt gelijk voor pampus voor de volgende uren. Nu had ik wel even tijd om dit verslag te schrijven en lekker een boek te lezen. En alle 19 (!!) kaartjes te schrijven die ik gekocht heb.

Nog een fijne dag allemaal, ik ga zo avond eten!

Dikke kus,
Anmara