Nog 1 busreis te gaan..

Lieve allemaal,

Verrassing! Het is alweer 2 weken geleden sinds ik een verslagje gepost heb. En aangezien ik een moeder heb die me zelfs met een afstand van 12.827 km op me nek kan zitten over een verslag, moet ik er nu toch maar 1 gaan schrijven.

Ik weet niet precies waarom, maar ik kan de motivatie niet zo goed meer vinden om er even rustig voor te gaan zitten en een verslag uit te werken. Als ik aan het schrijven ben dan gaat het allemaal vanzelf en een stuk makkelijker :-)
Goed, laat mij even in m'n geheugen graven want 2 weken geleden hadden we een extra lang weekend omdat er op maandag weer eens een 'National Holiday' was in Thailand. Ja van dit soort dagen stikt het hier, en dat heeft voornamelijk te maken met de Koning geloof ik. We hadden besloten om weer naar ons lievelings eiland Koh Tao te gaan. Dus op donderdagavond 9 uur staan wij klaar om onze leuke busreis van 8 uur te nemen. Het nadeel aan zo'n bus is dat je met heel veel mensen in 1 ruimte slaapt, en die Thaise mensen die ruiken al niet zo lekker. Laat staan als je ze dus op een hoopje in een bus duwt voor 8 uur lang. Na 8 lange uren kwamen we aan in Chumpon, 5 uur 's ochtends, waar we vervolgens nog 2 uur konden wachten voor de boot vertrok. Voorlopig geen kinderen voor mij, want die bezorgen ook regelmatig gebroken nachten en ik trek die gebroken nachten dus echt niet! Op de boot hebben we onze oogjes maar weer voor 1,5 uur dicht gedaan zodat we toch een beetje fris zouden aankomen bij Shu en Ed. Half slapend liepen we op de pier en ineens zie ik daar iets in een knal roze shirt helemaal springen en gillen, verrassing(!!) Ed en Shu kwamen ons ophalen van de pier. Een weekend kan niet fijner beginnen, als je zo enthousiast onthaald word :-)
Uiteraard scheen op Koh Tao de zon, dus konden we eindelijk weer een beetje kleur op onze gezichtjes krijgen. We hebben een drankje gedaan bij buddha view en hebben afgesproken om 's avonds met z'n allen te gaan eten.
Ik vond het wel eens tijd om m'n benen te laten harsen, nou hier in Thailand, geen aanrader! Ik weet niet hoe deze leuke ladyboy het voor elkaar kreeg maar ze begon ergens op m'n scheenbeen, vervolgens dacht ze laat ik een stukje van haar knie pakken, en daarna maar een beetje bovenbeen, stukje links stukje rechts. Kun je inbeelden hoe charmant mijn benen er daarna uitzagen? Stukken onbehaard en stukken behaard, nou ben ik niet echt behaard en hartstikke blond maar toch! Daarna vonden Anne en ik het tijd om even op het strand te chillen, we hadden een beach setje gekocht en hebben geprobeerd om zoals vroeger een record overslaan te bereiken maar helaas kwamen we niet verder dan 10. Nou werden we ook afgeleid door een ontzettend schattige puppy op het strand. Die puppy vond voornamelijk Anne heel erg interessant, binnen een paar minuten kwam het vriendje van de puppy aanrennen en begonnen ze gezellig te stoeien en spelen op het strand. Anne die beweerd nu dat ze gebeten is door een hond, en daardoor 5 rabies prikken moet hebben, maar eigenlijk was het een speels schrammetje van een kleine puppy :-) Dan nog beetje naar van die 5 prikken!
Dat weekend hebben we echt zo lekker gegeten! Een pizza uit een steenoven met lekkere dunne bodem en rucola sla, een goede steak rood gebakken met lekkere frietjes en een rood wijntje en ook nog eens een heerlijk bami soepje :-) Geloof mij, mijn weekend kon niet meer stuk!! Gelukkig denkt Shu er ook over, want ongeveer 70% van al onze gesprekken dat weekend gingen over eten, en wanneer we weer gingen eten, haha ;-)
We hebben een scootertje gehuurd en Ed en Shu hebben ons wat cultuur van Koh Tao en Thailand bijgebracht, uiteraard scheen de zon dus hebben we die dag ook een beetje kunnen bijkleuren.
Helaas riep onze plicht weer, en moesten we Koh Tao verlaten om weer naar Rangsit te gaan. Dit keer hadden Anne en ik besloten om de bus overdag te nemen. Het moment dat we op de boot stapten, begon het uiteraard hard te regenen en hebben we maar snel een zee ziek pilletje ingenomen. Aan boord, hebben we het eerste half uur kunnen luisteren naar opgewonden en stuiterende Thaise mensen die elke keer als we over een golf gingen begonnen te gillen alsof we in een achtbaan zaten. Bizarre mensen!
Ik heb me tijdens een busreis, nog nooit zo erg verveeld. Er kwamen 3 films op tv, die alle 3 uiteraard gesynchroniseerd waren in het Thais, en ze gingen voornamelijk over gruwelmoorden en zombies. Buitengewoon interessante onderwerpen voor een barbie popje als ik. (Sarcasme heerst hier)
Na deze heerlijke busreis hebben we in Bangkok onze mooie op maat gemaakte pakjes opgehaald en zijn direct ons bedje ingedoken.

Afgelopen week ging daarom heel snel omdat we pas op dinsdag terug waren! Helemaal enthousiast werden we toen we ook nog eens super goeie punten voor onze client meetings kregen! (Jaa dit mag nu ook wel een keer gezegd worden!)
Het volgende weekend was alweer in zicht, en alweer in zo'n klote bus. Nu richting Krabi, wat een busreis is van 12 uur. Kan je nagaan dat als je iets langer vliegt je verdorie al in Nederland kan zitten. Uiteraard frustreerde ik me weer over iets tijdens deze reis en dat was dat snurkende mensen ALTIJD eerder in slaap vallen dan jij. Het is gewoon niet eerlijk. Thuis, krijgt Justus gewoon een duw opzij en heb ik weer een kans om rustig in slaap te vallen. Maar het is ook zo lullig als ik ineens een Thaise man een klap tegen zn gezicht geef omdat hij ligt te snurken. Op dat soort momenten is een iPod echt een uitvinding, als ze werken uiteraard. Ik heb de iPod van Symen bij me, en die wil me nog wel eens in de steek laten op momenten dat hij hard nodig is, kortom geen muziek.
Wat gebeurd er dan als je 's ochtends vroeg ergens aan komt na zo'n nacht, tja een chagrijnige Anmara. Als het dan ook nog eens héél hard begint te regenen dan ben ik helemaal niet meer te hebben. De eerste dag aangekomen in Krabi hebben we dus niet heel veel kunnen doen omdat het zo keihard regende buiten. Voor de dag erna hadden we een boot tochtje geregeld naar 4 eilanden. Wonder boven wonder was het super mooi weer, met stralende zon! Er werd gezegd dat we best voor in de boot mochten zitten, want daar zit je lekker in de zon, maar aangezien de zee onrustig is stuitert het wel heel erg. Nou en dat hebben we geweten! We werden letterlijk een meter in de lucht gelanceerd en kwamen net zo hard weer neer op het water. Op de meeste klappen waren we voorbereid omdat we zagen wanneer we weer op het water terecht kwamen, maar tijdens 1 klap zag ik dromerig om me heen te kijken dat ik zelf een paar centimeter de lucht in vloog en met dezelfde vaart weer op m'n bankje terecht kwam. Ik weet niet wat meer pijn deed, maar ik heb nog nooit gevoeld dat m'n ribben zo hard klapten en het voelde alsof m'n hersens los in m'n hoofd werden geschud. Achteraf kwam ik erachter dat ik dikke elleboog had, inclusief blauwe plek. Maar die boottocht was het zó waard! Wauw wat is het daar mooi zeg. Witte stranden blauwe zee, van die mooie rotsen die uit het water steken. Ontzettend mooi stukje natuur :-)
Aan alles komt een einde, dus hadden we voor onze laatste dag nog een kook cursus geregeld. Aangekomen bij een klein huisje midden in de jungle ongeveer, moesten we boven blijven wachten. We werden begroet door 2 ontzettend enthousiaste honden en zeker wel een legioen aan rode grote mieren! Gelukkig bevonden die zich niet in het kook gedeelte.
We hadden een lijstje van gerechten waar we er 5 uit mochten kiezen. Anne en ik hadden er 3 die we eigenlijk niet wilden, maar we moesten samen delen met 3 Thaise mensen. En 3 keer raden, die kozen precies die 3 gerechten die wij niet wilden!! Achja, we hebben zelf wel lol gehad gelukkig. We mochten zelf ook nog 2 gerechten kiezen, dus hebben we wel loempia's kunnen maken. Super lekker! Ik kan nu echt de perfecte loempia zelf maken. Uiteraard ook nog wat andere gerechten zoals tempura en pad thai, dus wie er een keertje een Thais menu op tafel wil moet even bellen ;-)

Ik zit nu alweer 2 dagen hier in Rangsit. We hebben gister onze laatste client meeting gehad en proberen ons nu voor te bereiden op onze defence van volgende week dinsdag. Na die dinsdag zit het er helemaal op, dan heb ik nog vakantie en is het daarna tijd om stagiair te worden. Sommige mensen willen het niet geloven, maar voor mij is daadwerkelijk het einde in zicht. Het was opgedeeld in Bali overleven, dan gaat Thailand vast iets sneller en als Thailand voorbij is nog even vakantie vieren in Australië en dan heb ik mijn reis overleefd! Kortom, ik ben er bijna :D
Na de defence gaan we Koh Tao nog even bezoeken, zodat we Ed en Shu kunnen uitzwaaien als ze terug naar Nederland gaan. En wie weet ga ik mijn open water nog halen, maar dat is nog steeds twijfelachtig. Want he, ik heb snorkelen nu overwonnen en enge bootjes ook maar om mezelf nu gelijk over te geven aan het water en direct een aantal meter naar beneden te gaan vind ik nog een tikkeltje spannend!
Oh en voor kikker, je kan altijd Max even lief aankijken of je via hem wat foto's kan zien ;-) Kan je ook een beetje genieten van de mooie plaatjes in Thailand.

Dikke kus,
Anmara