Visjes en Tijgers

Lieve allemaal,

Er zit al bijna weer een hele week op, en dus uiteraard ook een weekend! Aangezien jullie allemaal een vrije dag hebben vandaag vanwege hemelvaart leek het me leuk om een blogje te schrijven.

Voor degene die vandaag in een dipje zitten, laat ik beginnen met een verhaaltje van vandaag om je aan het lachen te maken. Je moet wel beeldend vermogen hebben anders lukt het niet. Uiteraard is hier het regenseizoen ook begonnen, net zoals in Bali begint de boel dan heerlijk te overstromen. Helaas, moest ik vandaag wel naar school en dat betekende dus dat we met onze slippers door de plassen heen moesten banjeren die tot aan onze enkels kwamen. Op het moment dat ik mijn voet weer wilde optillen bleef mijn slipper hangen in een plas met modder. Omdat ik natuurlijk niet op 1 slipper verder kan moest ik hem er wel uit trekken. Nou die slipper die was opgezogen in de modder dus het moment dat ik hem vastpakte en omhoog wilde trekken... jahoor vloog alle modder tegen m'n gezicht, m'n witte blousje én in m'n haren!! Kan je voorstellen met wat voor kop ik daar stond te gillen. Smerige boel ook altijd.

Nou goed, ik ben eigenlijk wel een beetje klaar met het doordeweekse verhaal van hier. Altijd dat gedonder om in een groep te werken waar alleen maar meiden zitten op 1 jongen na. En dan ook nog lekker ongemotiveerd.. wat een lol! En wie is er eind verantwoordelijk? Uiteraard.. dat ben ik. Nou goed, het werd ook tijd om maar eens naar de kapper te gaan. Ik had eigenlijk besloten dat pas weer in Nederland te doen maar dit kon echt niet meer. Er zaten klitten in die ik er bijna niet meer uit kreeg en het pluisde zo erg dat ik er gewoon krullen van kreeg als het uit een staart kwam. Samen met Anne ben ik op zoek gegaan naar een kapper en we zijn daar best wel verwend! Tijdens het wassen van onze haren kregen we ook een hoofdmassage, daarna werd door een andere kapper onze haren geknipt, en vervolgens geföhnd door weer iemand anders. Ik ben best wel blij met het resultaat, maar er gaat niemand boven mijn eigen kapster!

Afgelopen weekend, was echt fantastisch! De meeste mensen hebben waarschijnlijk de foto's al op facebook gezien. We zijn na onze fieldtrip in het Siam Paragon, heel groot shopping center met conferentie ruimtes, met de bus naar Kanchanaburi gereden. We hadden dit keer een heel fijn hotel met daadwerkelijk echte matrassen, king size bed en een schone badkamer :) Kortom genieten. De volgende ochtend hebben we een scootertje gehuurd, als school dit leest dan heb ik dit niet geschreven, en zijn we op zoek gegaan naar de Erawan watervallen. Ik zal je zeggen na 3 uur op een scooter zitten, voel je je hele kont niet meer! M'n gezicht stond helemaal strak van alle harde wind en de zwarte tranen van make-up liepen langs m'n gezicht.
De Erawan waterval bestaat uit 7 lagen, verdeeld over 1200 meter. Daar aangekomen hebben we de eerste 3 maar overgeslagen omdat het daar stikte van de toeristen, binnen en buitenlands. Bij de 4e waterval hebben we besloten om even lekker te gaan zwemmen, en dat was nogal een schok! Dat water, is ijs en ijs koud.. en als je te lang stil staat of gaat zitten op een rots dan voel je ineens allemaal dingen aan je voeten kriebelen. Daar zitten dus allemaal vissen in het water die dode huidcellen van je voeten gaan eten. De kleine visjes kon ik nog wel accepteren, dat kietelt gewoon een beetje maar je had ook mega grote vissen en die happen gewoon echt in je voet, dat was wat minder fijn. Maar goed, wel een gratis dokter fish behandeling!
Anne en ik waren nieuwsgierig naar de 7e waterval en zijn dus helemaal omhoog geklommen, wat mij dus weer deed herinneren dat al die Thaise mensen zo asociaal zijn. Als jij netjes op ze wacht, omdat mensen die naar beneden komen meestal eerst mogen dan doen ze dat dus niet voor jou he.. Die beuken er gewoon keihard doorheen en zetten ook geen stap aan de kant. Gelukkig ben ik iets groter dan de gemiddelde Thai, dus zo snel stoten ze me hier niet meer aan de kant! Bij de 7e waterval aangekomen was wel een echte beloning! Super mooi blauw (koud) water, en alleen maar kleine visjes. Om ons heen allemaal kleine aapjes in de bomen en hele mooie natuur om ons heen!
De klim naar beneden moest uiteraard ook weer gebeuren, en al met al duurde het allemaal iets langer dan gepland waardoor we niet op tijd waren om de Tiger Temple nog te bezoeken. Dus maar direct terug richting ons hotel en onderweg nog gestopt om de Bridge over the River Kwai te bezoeken. Als jullie hier iets over willen weten, google maar even.. Is gebouwd door de Japanners in de 2e wereld oorlog en word ook wel de railway of death genoemd!
Uiteraard, lag Anmara om 8 uur plat van de migraine tot de volgende ochtend half 9.. Tja, dat krijg je van dat warme weer en die inspanning. En een klein beetje door die duitse helmpjes die je op moet op de scooter, die eigenlijk van je hoofd afwaaien waardoor die er tegen aan hangt.

De volgende ochtend zijn we op ons dooie gemakje, 40 km per uur op de scooter, naar de Tiger Temple gereden. We wilden er gelijk om 12 uur zijn zodat we als eerste naar binnen konden. Er stond een groep mannen achter ons te wachten, en ik noem ze Indianen maar het zijn natuurlijk gewoon Indiërs, wat een irritante mannen. Ik geloof dat als ik mannen moet indelen per land en wanneer ze het meest irritant zijn nou dan komen die hoog aan de lijst hoor! Wat een stel idioten, voor dringen, duwen alle 3 op de foto met alles om hun heen. Continue tijdens uitleg en verhalen van de mensen daar erdoor heen vragen wanneer ze nu dan eindelijk op de foto mogen. Heb toch geduld stel kleuters.
Nou goed, die had ik dus vrij snel van me afgeschud. Ik was echt helemaal verbaasd om die tijgers te zien, ze zijn zó groot als je vlakbij ze bent. En zo lief kijken ze nou ook weer niet! Alles werd zwaar bewaakt en bij elke tijger stonden wel 4 vrijwilligers die al jaren met die tijgers werken. Alle regels werden aan ons uitgelegd en er werd duidelijk gezegd dat mensen hun kinderen in toom moesten houden. Heerlijk, als iemand dat even hardop zegt als zo'n klein kind moet stoppen met schreeuwen!
Er was 1 tijger, die toch niet zo blij was om op te staan en naar de Canyon te lopen. Dan zie je ineens hoe pittig die beesten zijn, en ook al staan er bewakers omheen als zo'n beest er klaar mee is, dan is die dat ook!
Anne en ik wilden heel graag de kleine tijgertjes zien en hebben dat dan maar even extra geboekt. De tijgers waren 4 weken oud en zo ontzettend schattig. Binnen 2 weken verdubbelen ze zo ongeveer van hun formaat, dus binnen no-time zijn ze grote tijgers.

Na ons avontuur in de Tiger Temple zijn we terug gereden naar het hotel om met de bus terug naar Rangsit te gaan. Hier aangekomen baal ik altijd heel hard omdat ik dan weer moet wassen,opruimen en schoonmaken. Past toch niet helemaal in het beeld van in Thailand zijn. Nouja, ik kan wel blijven opruimen maar ik heb eigenlijk geen kast waar het in kan, dus dan is het verplaatsten van de rommel. En toen ineens, kwam het besef dat over 4 weken (!!) school is afgelopen. Ja, afgelopen dan is het einde theorie voor mij! Stage lopen is dan aan de orde, dan is het Hello World, Goodbye Student life. Balen? Klein beetje wel eigenlijk. Maar goed, gelukkig nog 5 weken genieten in Australië :) Mag niet klagen..

Ik moet een beetje gaan opschieten want we gaan zo een hapje eten en dan met de nachtbus richting Chiang Mai om dit weekend maar eens op een olifant te rijden!!
Voor alle foto's moet ik jullie helaas door verwijzen naar mijn facebook pagina, aangezien het limiet bereikt is op mijn weblog.

Dikke kus,
Anmara