Toch nog maar een verslagje..

Lieve allemaal,

Eigenlijk heb ik best nog wel heel erg veel dingen gedaan, en deze wil ik uiteraard graag met jullie delen. Vorige week vrijdag werd ik door Linda meegevraagd om een vulkaan te beklimmen. Er werd alleen niet bij vertelt dat we om half 2 's nachts werden opgehaald en de volgende ochtend 11 uur weer afgeleverd, maar goed toch maar wel gegaan! Voor we bij de vulkaan waren kregen we eerst een klein ontbijt, wat bestond uit een pannenkoek met banaan en een kop thee of koffie. Het was echt ontzettend koud, we waren even vergeten hoe dat ook alweer aan voelde. Daarna werden we in kleine groepjes verdeeld van 5 man en kregen we een gids toegewezen. Onze gids vroeg meteen of we snel of langzaam wilden lopen en het zag er allemaal vrij comfortabel uit dus wij zeiden dat snel wel prima was. Een kwartier later had ik daar al spijt van, mijn god dit is niet te vergelijken met de Vesuvius die we beklommen hebben in Italië. 1. het was midden in de nacht dus donker. 2. die zaklampjes werken niet echt mee aangezien je je handen ook moet gebruiken om niet achterover te vallen en 3. het waren allemaal stenen waardoor je af en toe je balans verloor omdat ze niet vast liggen. Halverwege heb ik echt m'n ogen uitgekeken zo mooi was het om boven de wolken te staan, de volle maan te zien en al die duizenden sterren. Helaas was dat pas halverwege.. het heeft ons in totaal 2,5 uur gekost om boven op de top te komen. Bovenop was het echt ijskoud en nat, waardoor ik op een gegeven moment gewoon blauwe lippen had van de koud, maar echt het was het zo ontzettend waard! De zonsopgang was zo ontzettend mooi. Ik kan me herinneren dat we een keer met franse les een gedicht moesten lezen wat ook ging over dat je een kind een keer voor de ochtend dauw moet wakker maken om de zonsopgang te bekijken. Nou dit is waar, want het was zo mooi.. Langzaam zag je alles meer silhouet krijgen, en de lucht licht roze worden. Daarna zag je (Wat ik persoonlijk het aller mooiste vond) zonnestralen opkomen, blauwe dikke stralen die vanuit het niks eigenlijk de lucht in stralen. Vanaf dat moment zie je langzaam de zon opkomen en dan gaat het heel snel en is die helemaal aan het schijnen en is de kou ook meteen verdwenen. De krater van de vulkaan vond ik eigenlijk helemaal niet zo bijzonder, die was dan weer wel hetzelfde als de Vesuvius. Over de terugreis maakten we ons wel een beetje zorgen, want zoals we omhoog waren geklommen met handen en voeten was toch wel een stuk moeilijker naar beneden. Ik ben maar achter de gids gaan lopen, en even bestudeerd hoe hij dit aanpakte. Daarna ben ik er maar vrolijk achteraan gaan springen en ben niet 1 keer op m'n kont beland :)

Verder heb ik deze week ook nog een surf les genomen, helemaal alleen :) En ik heb echt heel erg veel lol gehad! We hebben eerst de hele theorie uitgelegd gekregen en op het strand geoefend hoe je moest gaan staan, en wat je moest doen als je je balans kwijt zou raken. Allemaal heel leuk, maar als je eindelijk op zo'n plank staat en je voelt dat je valt kan je echt niet meer nadenken over hoe je ook alweer je balans terug moest vinden! Tenminste, niet tijdens de eerste les. De eerste golf had ik gelijk al te pakken! Maar dat heet dan uiteraard beginners geluk, daarna heeft het wat meer pijn en moeite gekost maar ik heb zeker wat golven gehad. Mezelf een aantal keer bijna verzopen en blauwe plekken overal maar elke keer als ik stond had ik zo'n lol dat het dat wel weer goed maakte :) Toen ik terug kwam in het hotel van het surfen, was er paniek uitgebroken omdat er een tsunami alarm af was gegaan voor geheel Indonesië, en eigenlijk was iedereen hier zo in paniek omdat alle ouders vanuit Nederland en Duitsland gingen bellen en vragen wat er was gebeurd, en of we iets hadden gevoeld en dat het op het nieuws was, ernstig ernstig. Wat bleek nou, die aardbeving was zeer ver bij ons vandaan, en de grootste paniek was in Phuket, Thailand en delen van Sumatra. Als daar een tsunami zou komen dan zouden wij nog zat tijd hebben om ons naar een hoger gedeelte in Bali te verplaatsen. Tot nog toe is er niks gebeurd, alleen gaan wij met onze treinreis volgende week niet meer langs Phuket tot dat al het gevaar geweken is.

Over mijn treinreis gesproken, ik word vannacht 4 uur opgehaald samen met Svea om naar Singapore te vliegen. Dat is Nederlandse tijd 10 uur vanavond bij jullie. Vanaf dan heb ik ook geen Whats app meer op mijn telefoon en werkt mijn Indo nummer ook niet meer. Dan ben ik via old-school sms weer bereikbaar op mijn Nederlandse nummer :)

Ik weet niet waarom, maar uiteraard ben ik nu nog steeds niet begonnen met het inpakken van mijn koffer... Slaat ook nergens op want ik heb mijn koffer hiervoor ingepakt (of nouja Justus heeft mijn koffer ingepakt) alsof ik 3 weken op vakantie ging in plaats van een half jaar weg. Dus zoveel heb ik nu ook weer niet in te pakken. Ik heb wel heel veel zin om nu door te reizen, vanaf Thailand gaat de tijd waarschijnlijk helemaal vliegen, wat het nu ook al gedaan heeft. Aan de andere kant, en ik had niet verwacht dat ik dit nog zou gaan zeggen.. ga ik Bali wel missen. Het eiland op zichzelf niet maar wel de mensen waarmee ik hier ben omgegaan, degene die nu dan weer terug gaan naar Nederland of door naar een andere campus van Stenden, de ervaringen die ik met hun gedeeld heb en alle leuke dingen die we hier gedaan hebben. Ik kan niet anders zeggen dat deze 10 weken mee en tegen vallers hebben gehad, maar dat ik deze ervaring voor geen goud had willen missen!

Een hele dikke kus, en vanaf de 22e laat ik op mijn blog weer wat van mijn trein avontuur horen!

Dikke kus